ένας μαρκαδόρος = χίλιες συνελεύσεις

Καλά μου παιδιά. Ποιος από σας δεν έπιασε ποτέ έναν ωραίο μαρκαδόρο στα χέρια του; Ε, ποιος; Ουδείς, είμαι σίγουρη, είστε όλοι ρεμάλια, πράγμα που με γιομίζει χαρά. Στην πρώτη μας παράδοση θα ξεκινήσουμε με λίγα ιστορικά στοιχεία, απολύτως τεκμηριωμένα.
Πάμε λοιπόν, και καλή πρόοδο.

ΙΣΤΟΡΙΑ

η επινόηση του μαρκαδόρου.

Ο πρώτος μαρκαδόρος επινοήθηκε και κατασκευάστηκε τον 5ο αι. πΧ, δηλαδή παραδείγματος Χάρη. Ο Χάρης ήταν μέγας τεμπέλης, και το παράδειγμά του οφείλουμε να το ακολουθούμε όλοι. Το κανονικό του όνομα ήταν Καλαχάρις, αλλά παραήταν αρχαιοπρεπές και το ΄χε κόψει.
Κάθε φορά που οι Αθηναίοι συμπολίτες του Χάρη προσπαθούσαν να εξοστρακίσουν τον τρελό του χωριού χαράζοντας κεραμίδια, τους έφευγε ο πάτος να σκαλίσουν δυο κολυβογράμματα -χώρια που χαλάγανε το μανικιούρ τους. Πολλοί εξοστρακισμοί δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ λόγω του υψηλού ποσοστού αποχής των ψηφοφόρων που είχαν βαρεθεί να τα σκάνε στις μανικιουρίστ. Αυτό αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα για την πολιτεία, αφού οι πάσης φύσεως αποκλίνοντες παρέμεναν ελεύθεροι στα πέριξ. (Στις μέρες μας η πολιτεία εξοστρακίζει άνετα, μπαμ και κάτω).
Ο Χάρης λοιπόν ήταν ένας κλασικός Έλλην Αθηναίος, με ροπή στην καλοπέραση και το κοπροσκύλιασμα στα ιερά άλση, όπου ενίοτε χτυπούσε και κανα τεκνό γιατί ήσανε και μερακλής. Άλλη όρεξη δεν είχε, παρά να σπάει τα δάχτυλά του στις ψηφοφορίες. Λες και δεν έφτανε το ανέβασμα μέχρι την Πνύκα με τα πόδια, (ας όψεται που οι σκύθες μπάτσοι τον είχαν κοπανήσει μια-δυο φορές που πήγε να λουφάρει από τις εκλογές). Μια μέρα που καθάριζε σουπιές απ΄το μελάνι τους, του ήρθε η ιδέα. Βούτηξε τον αυλό από το γκομενάκι που σουραύλιζε ανέμελο πιο πέρα, πήρε και το καλό το σφουγγάρι το καλυμνιώτικο, και μια και δυο έσαξε την πατέντα. Ένας σουλήνας γεμάτος με μελάνι και μ΄ένα κομματάκι σφουγγάρι στην άκρη. Ήταν μια μεγάλη στιγμή αγαπητοί μου. Ο μελανοσωλήν, ο πρώτος μαρκαδόρος της Ιστορίας ήταν γεγονός.

Ο Χάρης μπορεί να ήταν τεμπελόσκυλο, αλλά ότι του ΄κοβε ούτε λόγος. Κατάλαβε αμέσως τις επικοινωνιακές δυνατότητες του μαρκαδόρου. Ως τώρα οσάκις κάποιος ήθελε να διαμαρτυρηθεί ή να χαβαλεδιάσει στους πέτρινους τοίχους των δημόσιων κτηρίων έπρεπε να κουβαλά πάνω του ματρακάδες, βελόνια, φαγάνες, κι άλλα εντελώς άβολα στο κουβάλημα εργαλεία για σκάλισμα. Επιπλέον το ντάκα-ντούκου με το ματρακά ακουγόταν σ΄όλη τη γειτονιά, και πριν ολοκληρωθεί το σύνθημα σκάγαν οι μπάτσοι. Με το μαρκαδόρο όμως όλα αυτά ήταν παρελθόν.
Το πρώτο χτύπημα το έριξε στις εκλογές της επομένης. Πήρε ένα ωραίο κομμάτι κεραμίδι, και με το μαρκαδόρο μισοκρυμμένο στο χιτώνα έγραψε πάνω με ολοστρόγγυλα γράμματα "Το Κράτος είναι αδερφός της Βίας" . Πανδαιμόνιο στην καταμέτρηση. Τέτοια ωραία γράμματα δεν είχαν ματαξαναδεί. "Άκυρο! Άκυρο!" φώναξαν εν χορώ στην εφορευτική, από τη ζήλια τους που τα δικά τους γράμματα ήταν ορνιθοσκαλίσματα.
Στη συνέχεια ο Χάρης ξαμολύθηκε στους δρόμους. Σιγά-σιγά η πόλη γέμισε συνθήματα: "Όχι άλλοι νεκροί σκλάβοι για τον Παρθενώνα", "σκύθες, γουρούνια, δολοφόνοι", "φτου ξελευθερία σ΄όλους". Πού και πού, άμα τον έπιανε κι ο καημός για κανα τεκνάκι, ζωγράφιζε και κανα τσουτσούνι.
Ο Καλαχάρις πέθανε σε βαθιά γεράματα. Οι μεγάλες ποσότητες σουπιάς που κατανάλωνε τον κράτησαν ακμαίο και δραστήριο μέχρι τέλους.
Με τον καιρό η πατέντα του τελειοποιήθηκε και γνώρισε διαχρονική επιτυχία, αν και η βασική κατασκευή του μελανοσωλήνος παρέμεινε σχεδόν απαράλλαχτη ως σήμερα. Έτσι απολαμβάνουμε όλοι μας τη δυνατότητα να τα χώσουμε φτηνά, εύκολα και γρήγορα.
Τιμή στο σύντροφο Καλαχάρι, τιμή στο μαρκαδόρο, λευτεριά στους τοίχους.

Στο επόμενο: Μαρκαδόρος, επικοινωνία και τέχνη. Μη λείψει κανείς.

Πως να φτιάξετε εκρηκτικό μηχανισμό με αγνά υλικά

Καλές οι μολότωφ αλλά το πετρέλαιο και η μπενζίνα έχουν αρχίσει να παίρνουν τα πάνω τους πάλι και δεν συμφέρει!

Ακολουθεί οικολογική συνταγή με παρθένο (καλά μη το δένεται κιόλας.. ποιός είναι παρθένος στις μέρες μας) ελαιόλαδο!

Υλικά (για 3 άτομα, αν θέλετε να ξεπαστρέψετε παραπάνω αυξήστε αισθητά την δοσολογία):

1 σακουλάκι χοντρή φακή

1 λίτρο λάδι (θέλουμε ή δε θέλουμε να κάνουμε σαματά;)

1 κρεμμύδι (προαιρετικό)

3 φυλλαράκια δάφνης (να 'χαμε να λέγαμε)

1 σκόρδο (ναι ολόκληρο..αν δεν πιάσει η έκρηξη, να πιάσει η μυρουδιά)

αλάτι και πιπέρι κατά βούληση (άλλωστε αχρείαστα είναι κι αυτά!)

ξύδι (απ' το φτηνό, αυτό που ξεβγάζουμε τα πιάτα να ξεμυρίσουν από τα αυγά μάτια που φάγαμε προχτές)

Εκτέλεση (κανονική όχι αστεία):

Ανάβουμε το μάτι, το αφήνουμε να κάψει, βάζουμε την κατσαρόλα με το λάδι, το αφήνουμε κι αυτό να κάψει. Ξεχνιόμαστε χαρακτηριστικά, μιλώντας στο τηλέφωνο, σερφάροντας στο internet, ή κουτσομπολεύοντας από τον φωταγωγό με τη γειτόνισσα, αυτόν του τρίτου που έφυγε το πρωί με την δίμετρη ξανθιά ενώ η γυναίκα του είναι στο χωριό. Μμμμ...ίσως να μη χρειαστεί να πλατιάσουμε τόσο πολύ, γιατί θα την πατήσουμε σαν τον Σάββα. Εν το μεταξύ, έχουμε πλύνει καλά καλά τις φακές και τις έχουμε αφήσει να στραγγίξουν στο σουρωτήρι.

Μόλις αρχίσει να τσιτσιρίζει το λάδι, βουτάμε το σουρωτήρι με τη φακή και το αναποδογυρίζουμε στην κατσαρόλα.... τα υπόλοιπα είναι παιχνιδάκι!

Μικρές εκρήξεις νερού στην αρχή που σε ξαφνιάζουν ευχάριστα, κάνοντας σε να χοροπηδάς από έκπληξη. Αργότερα το νερό εξατμίζεται και το λάδι κάνει όλη τη δουλειά! Μικρές βόμβες λαδιού τύπου μολότωφ ξεπετάγονται από παντού! Στις κουρτίνες, στους φρεσκοβαμμένους τοίχους, στα πλακάκια... σωστή τρομοκρατική ενέργεια!

Τα υπόλοιπα υλικά κρατήστε τα και φτιάξτε καμιά μακαρονάδα... αν έχει απομείνει τίποτα από την κουζίνα!!!

Μικρές συμβουλές για καλύτερα αποτελέσματα: Καλέστε μια διμοιρία ΜΑΤ για γεύμα! Είναι τρομεροί γευσιγνώστες... βέβαια, προτιμάνε συνταγές με αλεύρι και γιαούρτι!

Προσοχή: Μη βάζετε οδοντόκρεμα στα εγκαύματα, δεν αφήνει την πληγή να αναπνεύσει και να επουλωθεί!

Καλή επιτυχία!

Μολοτωφ

Χαιρετε, κοσμε και αμα δε χαιρεσαι δεν πειραζει, χαιρομαι εγω και αυτο εχει σημασια. Σημερα θα ασχοληθουμε με την κατασκευη κοκτειλ/βομβας μολοτωφ, γιατι καλες οι χαλικομασες της κυρα Φλατζενας, αλλα εχουμε και εναν αγωνα μπροστα μας.

Παρασκευη:

Γεμιζουμε προσεχτικα για να μην τα κανουμε ολα σταχτη και burberry ενα μπουκαλι μπυρας (αδειο βρε ανεπροκοπε) με βενζινη και λαδι, η αναλογια 1:1 γουιλ ντου. Φροντιζουμε να γεμισουμε μεχρι πανω το μπουκαλι γιατι αλλιως αφηνουμε κενο, πραγμα επικινδυνο για αυτον που κραταει το μπουκαλι, δηλαδη εσενα. Σκουπιζουμε γυρω γυρω το μπουκαλι, γιατι σιγουρα καναμε μαλακια και εχει σταξει. Ανοιγουμε το ψυγειο βγαζουμε κασερι και ζαμπον, κανουμε ενα τοστακι για το δρομο, το βαζουμε στην τσεπη ή στον κωλο μας και συνεχιζουμε. Χωνουμε το μαντηλί μεσα στο μπουκαλι μεχρι το μαντηλι να ακουμπησει τη βενζινη. Πολλοι φοβουμενοι μην τους μεινει το μαντηλι-και η βομβα- στο χερι στερεωνουν το μαντηλι με σπαγκο ή και μεσα απο φελο,με τον οποιο κλεινουν και το μπουκαλι. Προσοχη ο φελος να εφαρμοζει ακριβως στο μπουκαλι. Περιλουζουμε περιτεχνα και με κεφι την ακρη του μαντηλιου με βενζινη. Το αναβουμε με τα σπιρτα που καβατζωσαμε πριν απο το περιπτερο, το πεταμε με χαρη -αλλα και δυναμη, ωστε να σπασει το μπουκαλι- στα οργανα και αρχιζουμε να τρεχουμε γιατι ολο και καποιος ματας ή μπατσος θα μας εχει παρει στο κατοπι. Προσοχη, καθως τρεχετε,μην πεταχτει καμια διμοιρια απο κανα στενο γιατι πονανε πολυ ρε γαμωτο οι μαλακιες που πετανε.

Καλο βολι!

Χαλίκια με αυγολέμονο

Αγαπητή νοικοκοιρά, δούλα και κυρά, καλώς ορίσατε στο πρώτο μάθημα μαγειρικής της Κυρα-Φλάντζενας. Στο πρώτο μας μάθημα θα μάθουμε πως να κάνουμε εκείνα τα περίφημα χαλίκια με αυγολέμονο.

ΥΛΙΚΑ

• Μισό κιλό χαλίκια σε μέγεθος κουταλιού γλυκού. (Λευκά ασβεστωμένα)
  
• 2 αυγά στρουθοκαμήλου, ώριμης ηλικίας
  
• 5 λεμόνια μυρωδάτα
• Αλάτι
• Πιπέρι
• Τσιρτσιλιλίκι Ουαλίας (απαραίτητο για να σφίξει η συνταγή)

ΠΑΡΑΣΚΕYΗ

Σπάτε τα αυγά στρουθοκαμήλου σε ένα ένα μπολ ή στο κεφάλι του συζύγου σας. Στην συνέχεια αφού τα ανακατέψετε επιμελώς χωρίς να σας χυθεί γραμμάριο εκτός του μπολ χύνετε το μείγμα σε ένα στρογγυλό τηγάνι διαμέτρου 28εκ. (το τηγάνι στην φωτογραφία είναι από λάθος τετραγωνισμένο. Τσακώθηκα με τον φωτογράφο, του είπα ότι είναι άχρηστος και σκιτζής, εκείνος μου απάντησε πώς με αυτά που ακούει θα σκίσει το πτυχίο του, του είπα κάν'το αν τολμάς ρε καραγκιόζη, εκείνος δεν το έκανε ενώ έπρεπε, αλλά τέλος πάντων. Το τηγάνι πρέπει να είναι στρόγγυλο.)και στην συνέχεια το αφήνετε να σιγοβράσει στους 180 βαθμούς σαϊλεντναίτ.

Όση ώρα περιμένετε, πασπαλίζετε ένα ένα τα χαλίκια μέσα σε τσιρτσιλίκι Ουαλίας και στην συνέχεια τα ρίχνετε στο στρόγγυλο τηγάνι διαμέτρου 28 εκ. (καταλαβαίνετε τώρα γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία το τηγάνι και γιατί ο φωτογράφος έπρεπε να σκίσει το πτυχίο του.)

Ρίχνετε μία πρέζα αλάτι και μία πρέζα πιπέρι. Μη ρίξετε παραπάνω γιατί θα εθιστείτε. Ξέρω ανθρώπους που έχουν πέσει στην πρέζα με το αλατοπίπερο, βγαίνουν καθαροί και μετά ξαναπέφτουν.

Το αφήνετε στο τηγάνι για μερικές ώρες μέχρι να μαυρίσει το χαλίκι και να μοιάζει με κάρβουνο (υπολογίστε περίπου πόσες φορές θα πάει στην τουαλέτα ο σύζυγός σας) και έπειτα χαμηλώνετε την φωτιά. Τα λεμόνια τελικώς δεν χρειάζονται. Κακώς τα κόψατε. Ποιος σας είπε να κάνετε ότι σας λένε; Αν εγώ έπεφτα από το παράθυρο της πολυκατοικίας, έπρεπε και εσείς να κάνετε το ίδιο;

ΣΑΒΒΑΤΟ

Τα σερβίρετε σε μπολ, σε πιάτο, σε ποτήρι, ή στο πάτωμα. Αν δεν τα δοκιμάσει προσπαθείτε με ορό ή κλύσμα. Τους υποχρεώνετε να σας πουν ότι είναι νόστιμα.

Ζητούνται πανεπιστημιακάς έδρας

Αγαπητοί μου λέκτορες, το Φλαντζιο Πανεπιστήμιο άνοιξε τας πύλας του κε σας καλώσορίζη! Σκοπός του ιδρύματος τούτου είναι με την δικήν σας συμμετοχήν να δημιουργήση μιαν κοιτίδαν πολιτισμού τέχνης, θετικών επιστημών, δια πάσαν νόσον κε πάσαν μαλακίαν. Εις το πανεπιστήμιον τούτον σας ελευθερως να αναρτάτε ότι θέλετε κε όποτε θέλετε, ακόμα κε αναρτήσεις ήδη καταχωρημένες είς το ιστολόγιον σας. Ωσαν Πρωτοχρονιάτικον δώρον, εστείλαμεν ήδη Kinder έκπληξι προσκλήσεις δια συμμετοχήν είς τους περισσοτέρους από τους φίλτατους αναγνώστας μας που κατέχουνσι μιαν ξεχωρσιθήν θέσην είς τα δρώμενα του πολιτισμού της Τζατζουφιάς.

Υπόλοιποι που επιθυμήτε να συμμετάσχετε είς τα δρώμενα τούτα, στείλτε σας παρακαλώ το βιογραφικόν σας, μιαν ηλεκτρονικήν ταχυδιεύθυνσην εις τα σχόλια ή στο dr.flantzas@gmail.com κε ημείς θα σας ενημερόσομεν τάχυσταν με τον παπαγάλον μας.

Ευχαρισθώ,
Dr.Φλάντζας